Το μάθαμε κι αυτό. Οτι το 1922 οι Ελληνες συνωστίζονταν στην Σμύρνη για να πάνε στην Ελλάδα! Το ότι τους ξέσκιζαν, τους βίαζαν, τους σκότωναΝοι Τούρκοι, μάλλον περνάει απαρατήρητο από το βιβλίο Ιστορίας της Ε΄Δημοτικού για το οποίο (δικαίως) γίνεται πολύ μεγάλη κουβέντα. Ακόμα κι αυτό το γεγονός των κρυφών σχολειών, περνάει απαρατήρητο. Μόνο που η ιστορία δεν γράφεται από τους επαίοντες, γράφεται από τους απλούς ανθρώπους που συμμετέχουν σε κάθε κοσμογονική αλαγή. Η Ελλάδα δεν προέκυψε από παρθενογένηση. Υπήρξαν αγώνες Ελλήνων που θυσιάστηκαν χωρίς να κυριαρχούνται σκέψεις σαν αυτές που πάνε οι σημερινοί ιστορικοί της αριστεράς διανόησης, να τους προσδώσουν. Ειχαν κοινή καταγωγή, κοινή θρησκεία, οικογένεια (σημαντικό αυτό), παιδιά, συγγενείς.
Οσο δεν μπροούν να το κατανοήσουν αυτό οι αριστεροί γραφιάδες, τόσο θα οξύνονται τα πνεύματα. Διότι με μια παράλογη λογική, η σημερινή κοινωνική πλειοψηφία, εκχωρεί σημαντικά κομμάτια στην αριστερά η οποία όχι μόνο δεν έχει πάψει να παραμένει μια καθαρή μειοψηφία, αλλά αδυνατεί να κατανοήσει τα γεγονότα και την εξέλιξη του κόσμου. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι υπόλοιποι έχουν και καμμιά ευθύνη γι αυτό. Και πολύ περισσότερο να εκχωρούν δικαιώματα. Να ΄σεβόμαστε την μειοψηφία. Ως εκεί όμως.
Το βιβλίο της Ιστορίας λοιπόν θα πρέπει να γίνει αφορμή να επανεξεταστούν τα θέματα γενικώτερα της ελληνικής ιστορίας, αλλά και της γενικότερης στάσης μας έναντι της αριστερής μειοψηφίας.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Πρώτον. Η ιστορία δεν είναι θέμα πολιτικής αντιπαράθεσης. Τα γεγονότα είναι αντικειμενικά η ερμηνεία τους όμως ποικίλει.
Δεύτερον. Κρυφό σχολείο δεν υπήρξε ποτέ. Ο μύθος δημιουργήθηκε με τεκμήριο τον ομόνυμο πίνακα του Λύτρα και εξυπηρετούσε συγκεκριμένες πολιτικές σκοπιμότητες. Και αν όντως υπήρξε πώς δικαιολογούνται τα δεκάδες σχολεία και οι ακαδημίες που ίδρυαν οι έλληνες εύποροι της εποχής; Πώς επιτρεπόταν από τους Τούρκους η λειτουργία τόσων σχολών σε όλο τον ελληνικό χώρο; Δε χρειάζεται να τις απαριθμήσω, αρκεί να ανατρέξετε στις αντίστοιχες σελίδες των σχολικών βιβλίων που αναφέρονται στον νεοελληνικό διαφωτισμό. Τώρα πώς είναι δυνατόν το ίδιο κράτος να διδάσκει ως εθνική ιδεολογία και το κρυφό σχολειό και τα ελληνικά εκπαιδευτικά ιδρύματα της οθωμανικής αυτοκρατορίας αυτό μάλλον έχει να κάνει με σχιζοφράνεια.
Τρίτον. Και τελευταίο. Οι αγώνες για την ανεξαρτησία δεν έγιναν από όλους. Και δεν έγιναν παντού. Μπορείτε να μου εξηγήσετε γιατί ποτέ δεν ασχολήθηκαν με επαναστάσεις οι έλληνες της Σμύρνης; Μάλλον επειδή ήταν η άρχουσα τάξη της πόλης. Ακόμα και η στάση της επίσημης εκκλησίας δεν είναι καθαρή. Αλλά και μετά τη δημιουργία του ελληνικού κράτους οι έλληνες της Κωνσταντινούπολης αντιμετώπιζαν με υπεροψία το νεότευκτο βασίλειο, αφού είχαν προνομιακές σχέσεις με την Υψηλή Πύλη.
Ας βγάζουμε τις παρωπίδες όταν διαβάζουμε ιστορία. Και να μη θεωρούμε ως δεδομένο ότι έχουμε μάθει στο σχολείο. Το κάθε κράτος θέλει να εμπεδώσει την δική του εθνική ιδεολογία και βασικό εργαλείο είναι η διδασκαλία της ιστορίας. Δυστυχώς.
Η επίσημη ιστορία που διδάσκει κάθε κράτος στα παιδιά του είναι κατ' εξοχήν ζήτημα πολιτικής! Μόνο ένας τυφλός δεν το βλέπει. Κατ' αρχάς δεν υπάρχει αντικειμενικότητα εξ ορισμού. Σε τίποτα. Όχι στην ιστορία. Μαζί να πάμε σε έναν αγώνα ποδοσφαίρου και να δούμε ένα γκολ, εσύ θα πεις ότι το έβαλε ο μέσος που έκανε την ασίστ κι εγώ θα πω ότι αν δεν ήταν τεχνίτης ο σουτέρ θα πήγαινε άσκοπη η πάσα. Κατάλαβες;
Κρυφό σχολειό. Πρόσεξε κάτι. Μιλάμε για 400 χρόνια και για τεράστιες εκτάσεις. Ένα το κρατούμενο. Δεύτερον, δε μιλάμε για θεσμοθετημένα σχολεία. Μιλάμε για κρυφά. Ίσως η λέξη "κρυφό" να μην είναι σωστή. Πράγματι, υπήρξαν σχολεία. Πολλά εκ των οποίων τα έκανε η ίδια η Εκκλησία. (Ακόμα κι αυτό το απίθανο βιβλίο γράφει ότι πχ ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός δημιούργησε πολλές δεκάδες σχολεία (το Άγιος το παραλείπει). Αλλά το κρυφό σχολείο που λέμε ήταν απλούστατα το εξής. Πήγαινε αιώνες πίσω. Επαρχία. Αγροτιά. Το μεροκάματο σκληρό. Τα παιδιά από μικρά στο χωράφι. Πότε θα μάθουν γράμματα; από ποιον; πώς; θα τα στείλουμε το απόγευμα στην εκκλησιά. Δίπλα στον παπά. Ο παπάς το κέντρο του χωριού. Εκεί που έχει τα βιβλία. Να μάθει να διαβάζει. Φτωχοί ανθρώποι. Τό 'πιασες; Επιστρέφω στο πρώτο κρατούμενο. Ναι, ανά περιόδους και ανά περιοχές δεν επιτρεπόταν "κοινά σχολεία". Γι' αυτό και οι οργανωμένες σχολές δεν έγιναν παντού και πάντοτε, αλλά μόνο 5-6 μεγάλες γνωρίζουμε στα 400 χρόνια. Έτσι έχουν τα πράγματα. Ασφαλώς δεν υπήρξε "15ο δημοτικό κρυφό σχολειό περιφέρειας Αιγάλεω". Υπήρξε όμως ο παπα-Γιώργης της Κάτω Παναγιάς που κάθε απόγευμα διάβαζε Μάξιμο Ομολογητή και Άγιο Ιωάννη Θεολόγο στα παιδιά του χωριού του.
Δημοσίευση σχολίου