Αλλάζει η ζωή, αλλάζουν και τα ωράρια των ανθρώπων. Κάποτε οι κοινωνίες έδιναν μάχη για τον ελεύθερο χρόνο. Οκτάωρα, πενθήμερα, συμβάσεις εργασίας, σεβασμός στον εργαζόμενο. Σήμερα τα πράγματα αλλάζουν. Εντατικοποίηση της εργασίας, σκληρό ωράριο, περιορισμός των συλλογικών συμβάσεων. Και γιατί αυτό; Για να πιάσουμε χώρες χαμηλού κόστους όπως την Κίνα; Μα έχουμε την δυνατότητα περιορίζοντας το κόστος να πλησιάσουμε το κόστος παραγωγής ενός προιόντος στην Κίνα; Τι να κάνουμε άλλο; Να βάλουμε τα παιδιά μας να δουλεύουν από 5 χρονών, να διαλύσουμε το ασφαλιστικό σύστημα, να μένουμε σε καλύβες 4-5 άτομα και να ζούμε τρώγοντας ρύζι; Αυτή την κοινωνία ονειρευόμαστε προκειμένου να αυξήσουμε την όποια κατανάλωση μειώνοντας το κόστος;
Στην αμερικάνικη κοινωνία όλοι τρέχουν να δουλέψουν. Ανδρες, γυναίκες, πολλές ώρες. Κερδισμένοι βέβαια οι ψυχίατροι και οι έμποροι....ναρκωτικών! Χάνονται όλη την μέρα ο άνδρας από την γυναίκα και από τα παιδιά του και παρεπιπτόντως βρίσκονται κάποια στιγμή το Σαββατοκύριακο. Η γυναίκα έχει βρει εραστή, ο άνδρας γκόμενα και το παιδί τον έμπορο των ναρκωτικών. Το στρες που κουβαλούν από την "θαυμάσια" αυτή ζωή τρέφει τους ψυχιάτρους που κατά χιλιάδες εξαπλώνονται όχι μόνο στην αμεικάνικη χώρα αλλά και σε πολλές χώρες της ΕΥρώπης. Θέλουμε να γίνουμε κοινωνία ψυχασθενών;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου